Je kent het wel… Je bent in gesprek met een vriend, een cliënt, een collega. Je hoort hele verhalen, waarbij je soms denkt: “Als je nou eens dit of dat zou doen… Dan is het toch opgelost?” Voordat je het weet geef je informatie en advies, waarbij die ander denkt: “Joh, joh…” In het Twents en Achterhoeks betekent dat zoiets als: “Ik zeg wel ‘ja’, maar ik bedoel eigenlijk ‘nee’.” Niet helpend dus. En als je eerlijk bent… als jij iemand vertelt over je probleem, sta je dan altijd meteen te wachten op goedbedoeld advies?
Maar als professional heb je natuurlijk wél goede informatie en adviezen beschikbaar. En die wil je graag delen, zodat die ander er zijn of haar voordeel mee kan doen. Je wilt helpen. En dat kan gelukkig ook. Motiverende gespreksvoering biedt een manier waarop dat op een helpende manier kan. De regie blijft daarbij bij je gesprekspartner. Dat wat je vertelt sluit dan naadloos aan.
Lees je mee hoe het werkt?
Van één- naar tweerichtingsverkeer
De bedoeling is om informatie uit te wisselen in plaats van eenzijdig informatie te geven. Want hoe weet je nu of je informatie aansluit bij wat je cliënt of gesprekspartner nodig heeft? Wil diegene eigenlijk wel informatie op dit moment? Eigenlijk is het antwoord té simpel… door er eenvoudigweg naar te vragen. De strategie die je hierbij kunt toepassen is OAO: ontlokken-aanbieden-ontlokken.
Ontlokken
Met de term ‘ontlokken’ bedoelen we: met interesse vragen naar hoe je gesprekspartner iets ziet. Vragen naar welke behoefte hij of zij op dit moment heeft aan de informatie die jij te bieden hebt. Bij deze strategie van informatie geven begin je met het vragen om toestemming:
“Mag ik…?”
“Wil je misschien meer weten over…?”
Je probeert helder te krijgen welke informatie nog nodig is of ontbreekt:
“Wat is je bekend over…?”
“Wat zou je nog willen weten over…?”
Aanbieden
Je biedt de informatie aan en je:
- geeft prioriteit aan wat iemand vooral wil of moet weten;
- geeft de informatie in stukjes en biedt ook tijd om erover na te denken;
- biedt ruimte om het met je oneens te zijn of je informatie te negeren;
- presenteert zakelijk wat je weet, zonder een eigen interpretatie te geven.
Ontlokken
Tenslotte ga je na hoe je gesprekspartner dat wat je gezegd hebt opvat en interpreteert:
“Dus wat vind je ervan?”
“Hoe denk je daarover?”
Vervolgens geef je de reactie die je hoort en ziet terug in de vorm van een reflectie. Inclusief de non-verbale aspecten als gezichtsuitdrukking. Bijvoorbeeld door te zeggen:
“Je kijkt of je nog met vragen zit.”
Het wonderlijke bij een reflectie is dat het niet uit maakt of je aanvankelijk een verkeerde gissing doet. Waar het om gaat is dat je die ander de ruimte biedt om de informatie te verwerken en een reactie te geven. De reactie kan bijvoorbeeld zijn:
“Ja, nu je het zegt, dit begrijp ik niet helemaal. “
Dat biedt je de gelegenheid verder te praten.
Of:
“Nee, ik heb eigenlijk geen vragen meer. Het zet me juist aan het denken.”
En dat is nu net wat je wilt…
Gespreksvaardigheden: ORBSI
In mijn vorige blog ‘Het juiste ‘gereedschap’ is het halve werk’ schreef ik over de gespreksvaardigheden ORBS bij Motiverende gespreksvoering: Open vragen, Reflectief luisteren, Bevestigen en Samenvatten. Met dit stukje gereedschap ‘Informatie uitwisselen’ in je gereedschapskist wordt het acroniem: ORBSI.
Stel je nu eens voor dat die ander nu niet denkt “Joh, joh…”, maar: “Ja, daar zit wel wat in …” of nog beter “JA!” Dan is de kans dat er iets met je informatie en advies gedaan wordt vele malen groter. En daar doe je het tenslotte toch voor?
0 Reacties